Proyek Kampung Loco

  • Increase font size
  • Default font size
  • Decrease font size

Nieuwsbrief maart 2013

Ik vind het moeilijk om deze nieuwsbrief te beginnen. Schreef ik in de laatste nieuwsbrief van November, dat we afscheid moesten nemen van een dierbare vriendin. Nog geen 5 maanden later, en na 2 maanden Indonesië, staan we op 11 februari weer op Nederlandse bodem om afscheid te nemen van nog een heel dierbare vriendin, onze lieve May. Gelukkig hebben we nog 3 fantastische dagen met haar mee mogen maken en echt afscheid kunnen nemen, voordat ze op 13 februari definitief haar ogen sloot. Een mens die heel, heel veel voor ons betekent heeft en in ons hart altijd zal doorleven.

Soms moet je dingen in je leven accepteren, of je wilt of niet en daarna proberen de draad weer op te pakken, dus bij deze de laatste berichten voor wat betreft het project.

Eerst volgt het verslag van de vergadering van ons project met de mannen in Kampung Loco:

Korte inleiding voor de lezers:
We hoorden en merkten dat niet alle mensen dezelfde vergoedingen kregen en niet iedereen toegelaten werd tot het project. De vier mannen die alles regelen in de kampung zijn ook maar gewone mensen en af en toe hebben ze moeite met de anderen. Er wordt geroddeld en sommige ouders kunnen zich best arrogant gedragen. Net als iedereen, hebben zij een mening over hun medemens. Maar toch vinden wij dat je je eigen gevoelens hier weg moet laten en ieder kind en familie moet helpen. Wie zijn wij om te oordelen over een ander. Maar dat is niet altijd gemakkelijk, dus opende ik de vergadering met onderstaand verhaal en moesten we weer alle zes op een lijn komen: terug naar de basis van dit project.

Aanwezig: Adi, Eful, Cuk, Boung, Joep en Marijke

Voor we beginnen moet ik toch even iets kwijt. Ik merk dat de mannen soms kritisch zijn op wie er in het project mag, omdat sommige mensen die hier wonen, zich niet echt betrokken voelen bij de kampung. Daar kunnen Joep en ik niet mee leven. We zeggen dan ook eerlijk dat wij willen dat iedereen die langer dan een jaar in de kampung woont, toegang moet hebben tot het project. Wij vinden dat wij niet mogen beoordelen of het goede of slechte bewoners zijn. Ieder kind in de kampung moet de kans krijgen. Dat hadden we in de opstartfase van het project al met elkaar afgesproken. De ouders die zich aan de regels van het project houden, zijn en blijven welkom. Natuurlijk moeten we soms iemand uit het project zetten. Kinderen die langer dan 3 maanden niet naar school gaan, bedrog met kwitanties, enz. We hebben het allemaal al ooit meegemaakt, maar toch willen we, waar mogelijk is, iedereen blijven helpen. Gelukkig begrijpen ze onze gevoelens en gaan akkoord.

Bij de universiteit hebben we weer wat geleerd. De kinderen zeggen dat ze naar de universiteit gaan en omdat wij aan de voorkant zitten (februari), vragen we de sponsors alvast om de bijdrage. Maar dan krijgen ze een baantje aangeboden en weg is de motivatie voor de universiteit. We begrijpen het ook nog, want als er geld binnen komt en je hebt een baan, dan  hoef je de universiteit toch niet meer te doen. Vanaf nu zullen we dan ook pas de bijdrage voor de universiteit vragen, als ze daadwerkelijk de test hebben gedaan en toegelaten zijn. De sponsors van de universiteitskinderen krijgen hier persoonlijk bericht over uiteraard.

Ook gaan we kijken welke kinderen extra ondersteuning nodig hebben, omdat ze een kans maken op een heel goede opleiding, dus extra slim zijn. Vanavond leren we, dat wanneer een kind de hele school periode op bijvoorbeeld Junior Highschool bij de beste vijf hoort, ze door de regering verder ondersteund worden en vaak ook gevraagd worden door goede scholen. Dus houden we die kinderen extra in de gaten. Ook willen we proberen, kinderen van ongeschoolde ouders, zo veel mogelijk te helpen met advies. We gaan proberen ons ook wat meer te verdiepen in de schoolsystemen hier, want jonge, jonge wat zijn die ingewikkeld. Natuurlijk is het makkelijk als je geld hebt en kun je kiezen, maar voor mensen met een beperkt budget is het zoeken en puzzelen welke school betaalbaar is, maar ook een goede naam heeft.

Het volgende punt is de bemo. Cuk rijdt nog steeds iedere morgen de kinderen omdat onze vaste bemochauffeur nu een nieuwe baan heeft, maar Cuk heeft ook zijn eigen bezigheden en doet ook al alle administratie en dat allemaal gratis. We gaan toch weer proberen om een chauffeur aan te trekken voor de bemo. Alleen weten we nu al dat hij amper zijn salaris bij elkaar kan verdienen. We gaan dan ook proberen om in Nederland een instantie aan te schrijven, die aangeboden heeft ons te helpen als we een projectje hebben. Nou dat is de bemo zeker wel. Hij is zo nuttig voor de kinderen en super belangrijk bij het transport naar dokter en ziekenhuis. Hij heeft zijn diensten al vele malen bewezen. Dat geeft ons wat ademruimte om te bedenken hoe de bemo in de toekomst zijn geld kan opbrengen, want onderhoud, verzekeringen en licenties moeten toch betaald worden.

De medicijnen zijn nu aan de beurt. Nogmaals maken we duidelijk dat de medicijnen en doktersvergoeding voor iedereen in de kampung beschikbaar zijn. Niet iedereen zit in ons project (bijvoorbeeld mensen zonder kinderen en ouderen). Toch maken we hier een uitzondering. Jongeren die hier gehuurd zitten voor drie maanden, vaak voor een stage bij hun opleiding, kunnen wel gratis medicijnen halen bij Cuk en June, maar dokterskosten en medicijnen voorgeschreven door de dokter zijn voor eigen rekening. Natuurlijk mogen ze wel gebruik maken van de bemo, als ze te ziek zijn om zelf vervoer te regelen. Hadden we tot nu toe een limiet van 500.000 rph per keer als men naar de dokter of ziekenhuis moest, nu hebben we besloten om bij opname in het ziekenhuis dit bedrag te verhogen tot 1 miljoen. Klinkt natuurlijk als heel veel, maar is slechts € 80,- en kan hier nou net dat grote verschil dat ze naar het ziekenhuis durven te gaan.

Dan hebben we van een sponsor het verzoek gekregen om tien zakken rijst van 10 kilo uit te delen bij de armste mensen van het dorp. Dan komt de kracht van Boung om de hoek kijken. Zonder te dralen, noemt hij zo 10 gezinnen op, die alle hulp die ze maar kunnen gebruiken krijgen. Het zijn allemaal stuk voor stuk oudere mensen en soms een weduwe met kinderen, die niet meer kunnen werken en afhankelijk zijn van wat ze links of  rechts krijgen. Dus ook hier gaan we voor zorgen. Adi zal wat sjouwwerk moeten verrichten op speciaal verzoek.

De pot voor onderhoud voor de kampung met o.a. de betaling van het waterverbruik van de grote tank wordt nog steeds ondersteund door bepaalde sponsors en dit gaat prima.

We eindigen deze vergadering door de mannen te bedanken voor hun geweldige inzet en m.n. Cuk voor de administratie en al het extra werk wat hij nu nog erbij doet. Let wel: ze doen dit nog steeds allemaal gratis!


Een paar dagen na de vergadering besluit Cuk nog eens extra zijn best te gaan doen en zet eigenhandig het afvalproject in werking. Hij neemt contact op met de Kepala Desa (hoofd van 6 dorpen met o.a. Loco) en krijgt de toezegging voor 2 afvalbakken (hij had er 5 gevraagd). Ook krijgt hij toestemming om het afval in containers bij Pasar Sini te droppen. In overleg met de rest van het Projectteam, worden er vanuit het project nog 3 bakken en afvalzakken bij gekocht. Wat dan gebeurt is prachtig. Samen met de kinderen, begint Cuk op te ruimen en zie het wonder geschied, de ouders gaan ook opruimen. Langzaam maar zeker begint het afvalproject nu echt te lopen en schijnt Loco een schoon dorpje te worden. KLASSE CUK!!!!!!!!!!!!!!
PS. We kregen deze week nog het bericht van vrienden die momenteel daar zijn, dat de kampung nog steeds schoon is!!!!!!

Tijdens ons verblijf krijgen we ook nog zomaar donaties in de hand geduwd, met name van Heinz en Gerda uit Duitsland en van Arie en Wolke Trootst. Deze laatste kwamen toevallig in de kampung terecht en deden spontaan een donatie. Geweldig toch.

Tijdens ons verblijf zien we een bericht langs komen van Wim Brinkers uit Groningen. Heeft hij eerst begin dit jaar gezorgd dat 2 kinderen uit ons project, die door omstandigheden hun sponsor kwijt waren, verder geholpen werden, door Golf Amigo’s. Nu gaan het nog verder, kijk maar eens onder www.golfamigos.nl , onder het kopje Proyek Kampung Loco. Ze gaan ons echt ondersteunen. Dolblij zijn we met deze hulp. Tot nu toe hebben we Wim zelf nog nooit mogen ontmoeten, maar Lombok is hem zeer vertrouwd en hij weet dat de hulp daar hard nodig is. Terima kasih Wim en hopelijk ooit tot ziens.

Op 15 januari 2013 hebben we dan ook nog de pech, dat we gehackt worden op onze mail. Mailadres en facebook zijn onbruikbaar geworden. Maar tevens zijn we ook al onze mailadressen kwijt geraakt. Dus bij deze het verzoek aan onze sponsors om ons even het mailadres weer door te sturen naar: Dit e-mail adres is beschermd tegen spambots, u heeft Javascript nodig om het te kunnen zien.   (*Inclusief privé adres, zie onderstaand in deze nieuwsbrief). Dit is onze nieuwe mailadres. Onze facebook link naar het project is wel intact gebleven gelukkig. Op facebook zijn we persoonlijk weer te vinden onder: Marijke Joep

Door ons snelle vertrek hebben we niet alle beloftes na kunnen komen en daarom geen extra info voor sommige sponsors kunnen vergaren. Onze excuses hiervoor en volgend jaar zullen we extra ons best doen. Ook met alle foto’s van de kinderen waren we nog niet klaar. Daarvoor zijn we Nick en Elise ontzettend dankbaar, dat zij onze klus daar afgemaakt hebben en alle kinderen op de foto hebben gezet. Geweldig lieverds, jullie zijn echt onze steun en toeverlaat.

Na het totaaloverzicht nu compleet te hebben, kunnen we de volgende resultaten doorgeven:

Nieuwe aanmeldingen:
10 elementry school
2 junior high school

Gestopt:
1 vrijwillig uit het project gestapt
4 gestopt na de lagere school (Dit zijn Hindu kinderen van de berg. Willen jammer genoeg niet verder studeren)
6 klaar met de opleiding
Waarvan 2 dames net een baby hebben en dus even geen baan en nog 1 dame door wil studeren. Daar wachten we op het kostenplaatje hiervoor en kijken dan wat we kunnen doen.

3 zijn gestopt voor de overstap naar de universiteit omdat ze een baan hebben gevonden.
1 is verhuisd.

Brengt het totaal plaatje op:
38 kinderen elementry school
22 kinderen junior high school
23 kinderen high school
7 kinderen universiteit.

De kinderen zijn verdeeld over 23 scholen.

Vanaf april krijgen alle sponsors weer de foto’s toegestuurd en verdere info die nodig is. We hopen dat we iedereen kunnen bereiken en alle adressen terug kunnen vinden. *We zullen jullie dus ook allemaal vragen voor het privéadres, want alleen afhankelijk zijn van de mail is duidelijk niet voldoende en met de nodige risico’s.

De winter loopt teneinde (hopen we) en het voorjaar komt eraan. Het leven gaat verder, hoe hard het af en toe ook is. Maar we blijven optimistisch en blijven vechten voor ons project.
Ik citeer hierbij de woorden van de Daila Lama:

If you think you are too small to make a difference, try sleeping with a mosquito…………….


 

Aanmelden nieuwsbrief

Om u aan te melden voor de nieuwsbrief stuurt u een e-mail met alleen uw naam en e-mail adres naar marijkejoep@yahoo.com