Theo Kleeven en Sjan van den Broek zijn begin januari in de Kampung geweest. Indonesië en Lombok waren niet nieuw voor ze, want ze reizen heel veel, maar dit was hun eerste bezoek aan de kampung. Theo is een sponsor, zie bij algemene sponsoring. In oktober 2007 gaf hij de opbrengst van zijn jubileum aan ons project kado. Een prachtig gebaar!
Hierdoor volgt hun verslag, zoals dat in 2 keer naar ons toegemaild werd.
8 januari 2009
Afgelopen maandag gearriveerd op Lombok, na een mini-vluchtje in een mini-vliegtuigje van 20 minuten vanaf Denpasar. "Welcome to Lombok, the sister island of Bali" staat er op de aankomsthal, maar het verschil met grote zus is nog steeds gigantisch en dat bedoel ik zeker niet negatief: het is hier toch nog wat puurder (en 'poor"der), maar de mensen zijn schatten!
Na aankomst linea recta met de airporttaxi naar Sengigi waar we inkwartieren in het Graha Beach Hotel. Prima kamer (met airco, want is nodig!!)aan de strandkant voor IRp 250.000 (= $ 25, dus reken zelf maar even naar €'s): Hiervoor krijg je er elke ochtend een prima ontbijt bij en elke dag schone lakens en handdoeken. Goeie keus.
Eerst een koude Bintang, nog een koude Bintang en na nog een koude Bintang gaan we richting Kampung Loco, dat vlakbij ligt. We zijn vergeten de namen van de vertegenwoordigers van het Proyek te noteren dus aan een paar bouwvakkers en zo te zien immams (want zo'n raam moslim baardje), die bezig zijn met de bouw van een moskee de weg gevraagd. Schoot niet op, want niemand sprak Engels, maar het toverwoord was Joep en Marijke en er kwam leven in de moskee: That way, that way ... gewoon het paadje volgen en alles sal reg kom. En dat deed het.
Het eerste huis links, met een nieuwe bemo voor de deur, is inderdaad van Cuk, die meteen weet wie we zijn, ondanks mijn drastische imagewijziging qua rambut op mijn kepala en onder de kin. Zeer gastvrij ontvangen: kom binnen, de beste stoel (bank), zeer zoete thee en meteen de kasboeken van het Proyek op tafel en de rest van de bende optrommelen. De kasboeken geloven we wel, foto's van kinderen en sponsors, de hele mikmak. Maria had een kadootje meegegeven voor haar fosterkind, dat heel verlegen binnen komt en na een paar foto's weer blij is weg te kunnen. Vervolgens thee drinken in Rumah Joep en Marieke, naast Ady: leuk huisje hebben jullie daar, zeg. Vervolgens op de Baruga van Boung(ja, het moet echt overal) Lombok koffie zitten slurpen. Het lijkt alsof je de boys al jaren kent.
Eful blijkt nog aan het werk te zijn en zal later komen. Ver na duister weer naar het hotel.
De dag erop weer terug naar de Kampung: Boung brengt ons de berg op waar een aantal Hindu-nederzettingen ligt. Leuke tocht maar wel pittig voor ongetrainde Limbo's met een overgewicht. Deze mensen hebben het dus echt niet breed. Gelukkig kunnen zij gebruik maken van het waterproject in de Kampung als r een gebrek aan natuurlijk water is. Electriciteit is er uiteraard ook niet. Dus waar ze hun mobieltjes opladen weet ik ook niet :>)....
Na terugkomst heeft Boungs vrouw overheerlijke Urab Urab en kip-in-een-pannetje klaargemaakt. Overheerlijk zitten smullen, ouwe hoeren en lachen .... Wat een leuke, lieve mensen ...........
intenet tijd is weer op. Volgende keer meer ...
15 janurari 2009
We zitten intussen al op Bali, maar julie hebben deel 2 van Lombok nog tegoed, dus daar gaan we;
Nadat Boung ons vol trots naar de grote weg begeleidt via het paadje met de "verlichting uit Holland" (Lampu Belanda en dan volgt er steevast een lach), waarmee niet een grote stad in het Zuiden van het land wordt bedoeld maar de openbare verlichting in de kampung die dank zij het Proyek is aangelegd, gaan we nog even verderop een biertje drinken: buy 2 get 3, dus dat is mooi meegenomen. Als om 22.00 uur de lifeband begint blijkt dit na twee nummers gehoord te hebben een prima aanleiding om Selamat Tidur dan Mimpi manis te zeggen: welterusten en zoete dromen.
De dag daarna lekker relaxen aan het zwembad, het is ten slotte vakantie en we betalen ervoor, dus zo Hollands zijn we ook wel weer. Laat in de middag natuurlijk weer naar de Kampung voor een paar uurtjes oude hoeren en afspraken maken voor de tocht voor morgen: nu de kinderen nog niet naar school hoeven is de bemo vrij en alle vier de jongens + de vaste chauffeur van de bemo gaan met ons mee voor een dagtocht via de verplichte figuren zoals daar zijn: pottenbakkerij, weverij, Sasakdorp naar Kuta-Lombok, waar tot overgrote trots van de totale bevolking van Lombok een nieuw internationaal vliegveld in wording is. De pottenbakkerij is uieindelijk dus geen pottenbakkerij maar een verkoopplek waar de potjes zo kitscherig mogelijk worden opgedoft voor de toeristenindustrie. In de weverij werd wel geweven en wie weet wat willem wouters weeft? In dit geval weeft willem wouters geen witte wollen wanten maar kleurrijke doeken van double Ikat, een speciale weef- en verftechniek waarbij het patroon met raffia wordt afgebonden op de draden, die daarna worden geverfd en vervolgens geweven. Leuk als je het nog nooit gezien hebt maar wij zijn al vaker op Lombok geweest en het gaat eigenlijk meer om de gezelligheid met zijn allen dan om de tocht. 's-Middags gezellig gelunched en hiervoor royaal de tijd genomen. Eful, Cuk, Boung en Ady zijn net een stelletje jonge honden en we hebben veel lol samen. s'-Middags nog snel een Sasakdorpje 'afgewerkt', want daar leek het wel op: je komt er alleen maar in met een gids en die heeft alleen maar tot taak je er zo snel mogelijk weer uit te leiden en de lokale middenstand indien mogelijk een graantje te laten meepikken, zo lijkt het, want nog geen tien minuten later staan we weer buiten. Niet zo erg, want dit was al de derde Déja Vu ervaring.
Op naar Kuta-Lombok alwaar we genieten van het fraaie uitzicht en de zee ... verder is daar nl ook niets. Behalve dan natuurlijk dat vliegveld-in-aanbouw, maar daar hebben we nu nog niks aan. En natuurlijk zijn daar de onvermoeibare verkopertjes, die onder het mom van 'please buy ... not for profit ... for helping pay school' je met redeijk succes het bloed onder de nagels vandaan weten te halen. Deze mantra weten ze op allerlei manieren te bewerken en met een en hetzelfde doel: vermurwen, die touristen ... Ik vind de kleinste met de grootste mond eigenlijk wel sympatiek en geef hem voor we gaan maar een euro (IRP 10.000) onder voorwaarde dat hij zijn armbandjes houdt.
Het leuke van de dag was eigenlijk gewoon een beetje gezellig met zijn allen wat te doen te hebben. 's-Avonds weer met zijn allen op de Berugak (zo schrijf je dat dus, Marijke, de k aan het eind van een woord spreken ze hier immers nooit uit) Kommunikasi (dit zal ik wel verkeerd hebben geschreven) bij Boung aan de koffie Sorry alle anderen: dit is iets tussen ons en Joep en Marijke.
Leuke dag gehad en voor het geld hoefden we het niet te laten: RPI 275.000 voor de bemo en de chauffeur incl benzine. En de kosten van de lunch natuurlijk ... die waren zelfs iets meer :)
Boung hoeft de dag daarop pas 's-middags te werken, dus na het ontbijt weer naar de Kampung, waar iedereen ons intussen al aardig begint te kennen. We gaan ook even naar het huis van Junaidi, het sponsorkind van Maria en Jan en op eigen terrein is hij niet zo verlegen als een paar dagen geleden bij Cuk thuis. Maria: ik heb nog een paar leuke foto's kunnen maken van hun huis en erf ('bedoeninkje' is hiervoor eigenlijk wel een leuk Nederlands woord), de familie enz.)
We hebben besloten morgen met de Peramaboot rechtstreeks vanuit Senggigi naar Bali te gaan, dus even tegen iedereen gedag zeggen. De laatste foto die we maken is van Boung en zijn familie voor zijn kleine warung. Die gaan we zeker afdrukken en opsturen!
De volgende dag is Boung weer om 8.00 uur bij ons hotel, want hij heeft beloofd even onze rugzakken naar het Peramakantoortje te brengen, de schat. Hij heeft nog een zakje van die overheerlijke Lombok-koffie voor ons meegebracht en een kadootje van Junaidi voor Maria en Jan. Even een dikke knuffel en met zijn typisch glimlach: "See you next year, ja?" nemen we afscheid
Uiteraard heb ik tijdens ons verblijf nog iets (als allereerste) in het gastenboek moeten schrijven. Wat precies weet ik niet meer maar een zinnetje vond ik wel leuk verzonnen van mezelf en daar sluit ik dit stukje mee af:
Het was goed om te zien, dat door de inzet van Joep en Marijke aan de ene kant van de lijn en die van Boung, Eful, Cuk en Ady aan de andere kant, die lijn weer een cirkel wordt.
Ik ga hem denk ik maar eens een keer in de mailbox op de site zetten.
Groeten allemaal! Sjan en Teej
