Proyek Kampung Loco

  • Increase font size
  • Default font size
  • Decrease font size

Zomer 2009 Maud van Duren

Maud van Duren ging samen met haar ouders en haar broer, haar sponsorzusje Nurul opzoeken. Lees hoe zij dit ervaren heeft in haar eigen woorden.

Eindelijk was het dan zover Lombok. Na ong. 6 uur op de boot te hebben gezeten waren we er. Met een auto werden we naar een plekje gebracht, dicht bij de Kampung. Het was 's avonds dus heel erg donker. We liepen een klein stukje langs de weg en gingen een erg donker pad in. Onze zaklampen aan en het pad volgen. Even later kwamen we dan bij Bumy Aditya aan.

De volgende ochtend besloot ik om 6 uur op te staan en te gaan kijken naar de kindjes die naar school gingen. Ik was nog een beetje moe van de bootreis. Ik kwam Anique tegen bij het winkeltje van Cuk (en June). We kregen een lekkere kop thee aangeboden van June. Daar kwamen ze dan de kindjes van Kampung Loco. Iedereen had een mooi school uniform aan. Gepaste schoentjes en haren in een staart of netjes gekamt.  Sommige hadden een hoofddoek. Je kon zien of de kinderen bij elkaar op school zaten, want sommige hadden een andere kleur uniform aan. Even later kwam Nurul H. (mijn sponsor kindje). Ik zei dat ik haar sponsor was. Snel keek ze me aan en verlegen liep ze verder. Toen iedereen weg was ging ik samen met Anique door de kampung. Het moest nog even tot me door dringen dat ik er was. Iedereen zei hallo!

Later die dag toen we even wouden gaan lopen. Kwamen we Nurul H. tegen. Mijn moeder,vader & Sjors stelde zich ook even voor. We liepen verder, maar die middag ging ik Nurul H. ook nog even opzoeken. Samen  met Sjors en de andere Nurul liep ik naar het huisje van Nurul H.. Nurul probeerde een beetje contact te leggen, helaas kon ik geen Indonesisch en zei maar een beetje engels. Toen we er waren was Nurul H. mooi aan het tekenen. Het was moeilijk om contact te leggen. Snel waren er ook andere kinderen bij. We konden geen contact leggen, maar ik had toch een teken blaadje kunnen krijgen. Samen gingen we na elkaar een klein tekeningetje maken.

Sjors kreeg sneller wat contact met de jongens van zijn leeftijd. Ik vond het heel gezellig en iedereen was heel aardig! Steeds als we 's avonds ergens heen gingen om te eten ging ik 10 minuutjes eerder weg om Sjors te halen. Daardoor ging ik ook steeds vaker om met de jongens waar Sjors mee speelde. Uiteindelijk waren we ook overdag vaak bij elkaar. Samen met de kinderen van de Kampung Anique Sjors en ik zijn we gaan zwemmen.

Natuurlijk ontmoete ik ook Eful, Boung, Addie en Cuk. Het zijn allemaal aardige mannen! We zijn samen met Eful nog ergens in Lombok heen gereden. Helemaal vergeten omdat ik het op de Kampung veel leuker vond! Addie zat op het strand en kwamen we de laatste week tegen omdat hij toen 2 deuren naast ons woonde. Cuk zagen we wel soms bij het winkeltje zitten. En Boung houd wel van een grapje.

Ik was vaak bij de kinderen waardoor ik merkte dat er iets gebeurde. 's Ochtends stonden ze ons op te wachten, en 's avonds moesten we helaas weer naar huis. We zijn mee geweest kijken op de basis school. Er was geen les want het was nog te vroeg, en als les moesten ze oefenen voor ''carnaval''.

Die avond zaten we met wat kinderen niks te doen. Ineens gingen wij hun Nederlandse woordjes leren, en zei ons Indonesische woordjes. Ook gingen ze (proberen) ze zeggen: vrachtwagenachteruitkijkspiegeltje en de kat krabt de krullen van de trap. Onze Indonesische vriendjes gingen toen ook maar wat leuke woordjes verzinnen, waar we niks van snapte.

De laatste dag ging veel te snel gaan. 's Middags gingen we ijsjes uitdelen voor de kinderen. Er waren veel kinderen die allemaal gezellig voor een ijsje kwamen. Allemaal bekertjes,ijslepels,''koekjes'' en natuurlijk het ijs zelf. Iedereen bakjes ijs geven. Die avond zouden we bij ons huisje blijven dus we konden wat langer bij de kinderen blijven. We zaten onderaan die trap naar boven. (glijbaan vond ik het lijken). Nurul H. was met Riska(Baiq Risksari) iets heel grappigs aan het doen. Wat andere gingen na doen. Helaas was toen het afscheid... zoals verwacht kwamen er wat traantjes aan te pas! Nurul H. keek voor de laatste keer nog schattig naar mij, en toen moeste we echt gaan. Nog een laatste ronde door de Kampung. En voor dat ik het wist zat ik de volgende ochtend in de Bemo terug naar Bali. (En daarna Nederland).

Zelf vond ik het een geweldige ervaring. Als ik hier naar terug kijk vind ik het geweldig wat ik mee gemaakt heb!!